Foto: S. van Wijngaarden
Foto: collectie A. VisserAls bomen konden praten… dan zou het ’t Spoekenboompje ons veel hebben kunnen vertellen. De spookachtige kronkelige boom heeft echter altijd wijselijk zijn mond gehouden. Aan deze Elspeetse eik is een legende verbonden. Vroeger gingen de mensen vanuit Gortel, Emst en andere gehuchtjes van “achter de bos”, zoals men het in Elspeet destijds formuleerde, naar Elspeet om in de molen hun koren te malen. Bij onvoldoende wind ging het maalfeest niet door. In het hart leefde de hoop dat de wind zou blijven. Immers dan was men van brood voor het gezin verzekerd. In ruil voor het maalloon werd aan de dorpsoudste een bepaalde hoeveelheid graan afgestaan. Deze dorpsoudste was in Elspeet tevens eigenaar van de dorpsherberg. De plaats waar vroeger tevens recht werd gesproken. (bron: uitgave VVV-Elspeet). Sommige mensen voelden er maar weinig voor hun graan bij de dorpsoudste af te geven. Toch hadden maar weinigen de moed dit niet te doen, want… ze moesten langs het “Spoekenboompje”. In en onder deze boom leefde “het spoek”. Als de boom in mist gehuld was, dan waagde niemand het naar de molen te gaan, indien hij niet aan zijn verplichtingen voldaan had. Bij mist hield het spook immers krijgsraad in de boom. Waagde een brutaal iemand het spook te negeren, dan was zijn lot getekend.
Echter kwam er in 1986 abrupt een einde aan het ’t Spoekenboompje. De legendarische eik bleek niet bestand tegen de stevige storm. Op 1 meter hoogte knapte de boom af en stortte hulpeloos ter aarde. De boom was een bezienswaardigheid in Elspeet, om die reden is er een nieuwe Spoekenboom geplant, want dit stukje geschiedenis van Elspeet mag niet worden uitgewist.
Foto: collectie A. Visser
Bron tekst: Collectie A. Visser