Er zijn veel verhalen over onderduikers. Meestal is dit van horen zeggen, maar er is ook veel vastgelegd. Zo ook door de toenmalige politie chef van Harderwijk dhr Kraaijenbrink.

Hij heeft zijn oorlogs memoires vastgelegd in een boek genaamd politierapport 1940-1945. Hieruit blijkt welke verschrikkelijke taferelen zich hebben afgespeeld aan de Leuvenumseweg. 

Dokter Hazenberg (uit Harderwijk) heeft zich gemeld bij Dhr Kraaijenbrink met ernstige problemen. Tot zijn patienten behoren een paar ondergedoken joden. Waaronder twee vrouwen die aan de Leuvenumseweg bij een familie verscholen zitten. Het huis is niet overmatig groot en ligt aan een door Duitsers druk gebruikte weg. Het kostgeld is al enige malen fors verhoogd en zou nu voor 3 personen al duizend gulden per maand bedragen. Ja je leest het goed er werd dus heel veel geld verdiend aan onderduikers. Het risico is natuurlijk groot als je onderduikers hebt, maar dit is toch niet bepaald een klein bedrag te noemen!

Door de voortdurende en ondraaglijke spanning en de enorme geldelijke offers is het één van de vrouwen, die al ziekelijk was, teveel geworden en zij heeft vergif ingenomen. De dokter was er s'middags nog geweest, en toen leefde ze nog, maar dat kon elk moment afgelopen zijn. Juist voor dat geval had dokter Hazendonk de hulp van Kraaijenbrink nodig. En zo gebeurde het dat zij samen naar het onderduikadres zijn gegaan. Waarbij de dokter naar de patient gaat en Kraaijenbrink de wacht buiten houdt. Na enige tijd komt de dokter buiten en meld dat het niet meer nodig is iets te doen omdat de patient al overleden is, en dat ze al begraven is in het kippenhok.

bron: Politierapport 1940-1945 pagina 276